Dzień 2 naszej wielkiej wyprawy

Nasz wielki dzień. Słońce dopiero wstaje, a my już jesteśmy zwarci i gotowi, aby wyruszyć w Tatry. To właśnie dzisiaj podejmujemy drugą próbę zdobycia Rysów. Jedziemy więc do Popraskego Plesa, skąd ze stacji elektriczki asfaltową drogą wędrujemy w kierunku schroniska malowniczo usytuowanego nad pięknym jeziorkiem. Mijamy je i dochodzimy do rozstaju szlaków przy Popradskem Plese, skąd niebieskim szlakiem biegnącym przez piękny świerkowy las wchodzimy w głąb Doliny Mięguszowieckiej. Szlak ten prowadzi do Velkego Honcovego Plesa i na Koprowy Wierch, ale my na rozstaju szlaków nad Żabim Potokiem skręcamy na czerwony szlak, który poprowadzi nas do celu. Wspinamy się po stromym zboczu, ale dzięki zakosom droga nie jest tak bardzo uciążliwa. Las powolutku zmienia się w kosodrzewinę, a nasza ścieżka w kamienistą drogę. A my idziemy, idziemy, idziemy. Piętro kosodrzewiny zmienia się w górskie hale a pod nogami coraz większe kamienie, które w niektórych miejscach układają się w stopnie schodów.

Nadszedł nasz wielki dzień, dzień wyjazdu w Tatry. Plan jest bardzo napięty, ale jeden punkt programu jest dla nas najważniejszy: zdobycie najwyższego szczytu Korony Gór Polski - Rysów. Ciemną, wietrzną nocą wyruszamy w kierunku Białki Tatrzańskiej, gdzie czeka na nas nasz tatrzański przewodnik Janusz, który będzie nam towarzyszył przez pierwsze dwa dni wycieczki. Wielu z nas zadaje sobie pytania: czy dam radę? Czy pokonam swoje słabości? Czy dopisze nam pogoda? I wiele, wiele innych "czy". Ja wiem jedno: w ubiegłym roku nam się nie udało, gdyż pogoda spłatała nam dużego figla. Może to i lepiej, bo mieliśmy dużo czasu, aby popracować nad naszą kondycją. Ale w tym roku Rysy będą nasze.