Płatki śniegu leniwie spadają na ulice, domy i lasy. Wszystko pokrywa śnieżnobiały puch a pod stopami słychać jego skrzypienie. Mróz szczypie w nosy i uszy, a zmarznięte dłonie ogrzewamy kubkiem gorącej, malinowej herbaty. To jest prawdziwa zima jaką znamy z dawnych lat. Teraz w zimowe wieczory za oknem pada deszcz, a krajobraz jest smutny i szarobury. Pewnie zabrzmi to trochę dziwnie, ale aby zobaczyć prawdziwą, białą zimę trzeba wyruszyć na jej poszukiwanie w góry. Tylko gdzie ona jest? Postanawiamy jej szukać w Górach Orlickich. Skręcając z Dusznik w kierunku Zieleńca, wkraczamy w zupełnie inny świat. Czerń i szarość zastąpiła tu biel śniegu. Nie ma się co dziwić, ponieważ w Zieleńcu panuje mikroklimat bardzo zbliżony do alpejskiego.
Parkujemy nasze autka na malutkim parkingu niedaleko hotelu o jakże kojarzącej się z zimą nazwie - „Przystanek Alaska”.

Chociaż nie macie już nastu lat,
U stóp Wam leży wciąż cały świat.
To jest dopiero jesień życia,
Taki wiele macie do odkrycia!
Więc w Ciechocinku na imprezie
Tańczcie do rana, ile wlezie.
Co tam ciasteczka, co tam kawa!
Wszak radośniejsza jest zabawa!
Gdy wypijecie wiśnióweczki,
Lub innej smacznej naleweczki,
Niech w żadnym stawie Was nie strzyka,
Tańczcie do rana w rytm Krawczyka.
Mijajcie z dala „enefzety”
Bo życia szkoda na te bzdety!
Szalejcie co dzień do oporu,
Wszak bardzo wiele w Was wigoru.
Nie obawiajcie się wciąż marzyć,
Może się jeszcze wiele zdarzyć!
I zapomniane te marzenia
Dziś doczekają się spełnienia.
Żyjcie z radością za pan brat,
O wiele dłużej niż te 100 lat!

Karolina Zet

Na nizinach wiosna już na dobre zagościła w przyrodzie. Liczna grupa piechurów z Klubu Miłośników Gór zebrała się pierwszego dnia wiosny na przedmieściach Kłodzka, aby odszukać pierwsze ślady wiosny w Górach Bardzkich. W dniu wagarowicza towarzyszyły nam dzieci i .... Tak było w 2015 r czyli 6 lat temu. Historia zatoczyła koło, a my po wielu latach wracamy na Górę Kłodzką. Tym razem spotykamy się tam, aby uczcić Nowy Rok. Jest jednak kilka różnic: przede wszystkim na Górze Kłodzkiej wyrosła wspaniała wieża widokowa, a z uwagi na specyficzne okoliczności nasza grupa niestety dość mocno stopniała. A wracając do wieży, to ma ona wysokość 35 m, 165 stopni i 4 platformy widokowe.

Za nami rok 2020, który witaliśmy hucznie sylwestrową nocą, w licznym gronie przyjaciół. z nadziejami, planami, marzeniami i życzeniami do spełnienia. Tymczasem nasze wielkie plany zweryfikowała pandemia koronawirusa, która objęła w posiadanie, praktycznie cały rok, schwyciła go małymi łapkami i wycisnęła z niego wszystko co się dało. Nie pozostawiła nam pola manewru, zabrała nam radość a pozostawiła stagnację, wszechogarniający strach i zwątpienie. Nie zabrała nam jednak marzeń i nadziei na lepsze jutro. Początek roku 2020 był jakiś taki niewyraźny, docierały do nas wiadomości, że gdzieś tam w Chinach wykryto bardzo niebezpiecznego wirusa. Nie bardzo to do nas docierało, bo gdzie Chiny a gdzie my, ale w krótkim czasie i my dowiedzieliśmy się co to za „ananas”. Trzeba było zawiesić działalność uniwersytetu, odwołać wszystkie zajęcia i spotkania. Odgórne nakazy, zakazy i obostrzenia. Dystans, dezynfekcja i maseczki. Nagle zostaliśmy zamknięci w domach, z wyznaczonymi „godzinami dla seniorów” i leczeniem przez telefon. Ledwie zaczęliśmy ponownie „wracać do życia uniwersyteckiego” a tu druga fala pandemii powaliła nas na kolana. Prawie cały rok 2020 z nielicznymi wyjątkami to wszelkiego rodzaju zakazy „dla dobra seniorów” Ale czy ta izolacja korzystnie wpływa na nasze zdrowie psychiczne ? Jesteśmy już bardzo zmęczeni, a co gorsza osowiali i markotni.
Rok minął i kolejna noc sylwestrowa przed nami, zupełnie inna niż poprzednia. Za kilka chwil Nowy 2021 Rok, a my dzisiaj grzecznie siedzimy w domach, oglądamy program telewizyjny i mocno ściskamy w dłoni telefon – naszego przyjaciela i powiernika, który trwa z nami w tej dziwacznej sytuacji. Mimo wszystko mamy dalej ogromną nadzieję, że Nowy Rok doda nam wiatru w żagle, że uda nam się powrócić do normalnej normalności, że wreszcie będziemy mogli się spotykać Dla wielu z nas nowy rok to nowe pomysły i marzenia . Życzmy sobie zatem na ten rok zdrowia, siły spokoju i prawdziwej normalności. Do Siego Roku. g.k.