Ptaki ćwierkają, że pora wstać, ubrać się i wyruszyć na sobotnie spotkanie z przygodą i przyrodą. Przygoda rozpoczyna się "pod Gniewoszem" w Górach Bystrzyckich, gdzie jesień a może wiosna zamieniła się w zimę. Wszyscy jesteśmy tym zaskoczeni, ponieważ zaledwie dwa dni wcześniej termometry pokazywały 20oC. Nowe opady śniegu zasypały ścieżki i drogi, więc na nowo przecieramy szlak. Momentami nogi zapadają się po kolana w zaspy albo rozjeżdżają na warstwie lodu a zmrożone sosnowe gałązki smagają nasze twarze. Wchodzimy w las i nie możemy nacieszyć oczu tym krajobrazem jak z "Opowieści z Narni", gdzie nie spojrzysz, wszędzie śnieg, a jego biel aż razi w oczy. Zafascynowani tym pięknym otoczeniem nawet nie zauważyliśmy jak docieramy na wierzchołek góry Czerniec na wysokości 891 m n.p.m. (pierwotna nazwa Schwarzenberg). Na szczycie dumnie prezentuje się nowa, drewniana wieża widokowa o wysokości 23,4 m., z której podziwiamy Masyw Śnieżnika na wschodzie i Góry Orlickie na zachodzie.

Żółtym szlakiem schodzimy z Czerńca a biała droga szybko zmienia się w pełną niespodzianek ścieżkę. Jest ślisko, a chwila nieuwagi może zakończyć się kąpielą w lodowatych wodach spływających szlakiem z góry. Śniegu jest coraz mniej, wody coraz więcej, jednak nikt nie pokusił się o morsowanie, jakże popularne w tym roku wśród turystów. Skręcamy na czarny szlak, a tam już praktycznie nie ma śladów zimy. Jest za to kolejna przeszkoda do pokonania – mały potoczek - Piekiełko, który przez roztopy zamienił się w rwący potok, spływający kaskadami w dół. Śliskie kamienie i mokre liście nie ułatwiają nam zadania. Ale mamy bardzo pomocnych panów, którzy nie pozwolili nam się wykąpać. Docieramy do Solnej Jamy – jedynej w Górach Bystrzyckich. Nasz geolog Mirek opowiada o strukturze i budowie jaskini. W telegraficznym skrócie powiem tylko, że powstała ona w wyniku wypłukiwania przez wody marmurów, tworzących soczewkę wśród łupków metamorficznych, ma długość ok 40 m i składa się korytarza, który następnie rozwidla się. Prawa odnoga prowadzi do komory z jeziorkiem krasowym, natomiast lewa zakończona jest syfonem wodnym. Jasny kolor marmurów przypomina sól – stąd jej nazwa. Nikt jednak nie odważył się zobaczyć wnętrza jaskini. Wyruszamy więc w dalszą drogę. Idziemy przez rozległe łąki, podziwiając malowniczą panoramę Gór Bystrzyckich, aż docieramy do małej drewnianej chatki, w której czeka na nas rozpalone ognisko. Oficjalnie otwieramy sezon grillowy: już pachnie kiełbasa upieczona nad ogniskiem. Za chwilę ogóreczki, musztarda i inne przekąski lądują na stołach. Grzane, aromatyczne wino rozgrzewa nasze lekko zziębnięte ciała. Żartom i śmiechom nie ma końca. Z pełnymi brzuchami możemy udać się teraz na zwiedzanie zamku Szczerba. Pierwotnie jego nazwa brzmiała – Śnielin. Do chwili obecnej zachowały się grube na 1,5 m mury obronne zbudowane z nieobrobionego kamienia, a także fragmenty murów pomieszczeń mieszkalnych. Aby dostać się do zamku trzeba pokonać strome „schody”, które zostały nadgryzione zębem czasu. Ruchome poręcze nic a nic nie sprawiają, że czujemy się bezpiecznie na śliskim, błotnistym podłożu. Na zamku a właściwie w jego ruinach wita nas jego kustosz - Grzegorz. Opowiada o historii zamku, jego budowie architektonicznej oraz funkcji, jaką pełnił. Zamek otoczony był suchą fosą, która obecnie pełni funkcję ścieżki spacerowej prowadzącej do szosy, na której czeka już nasz autokar.

Jak wiele innych zamków, także zamek Szczerba ma swoją legendę. W drodze powrotnej do Ząbkowic mogliśmy poznać tę ciekawą historię za sprawą Krysi. Dzięki naszym przewodnikom, Mirkowi, Grzesiowi oraz Krystynie mogliśmy poznać nieznane jeszcze zakamarki Gór Bystrzyckich. Do zobaczenia na kolejnej wyprawie Klubu Miłośników Gór. Ja już nie mogę się doczekać, co takiego przygotują dla nas Zosia i Włodek. S T-K.