11 maja, wiosna w pełni, a my zaopatrzeni w dobre humory wyruszamy w Masyw Śnieżnika, aby zdobyć kolejne szczyty należące do Tysięczników Ziemi Kłodzkiej: Czarną Górę, Jaworową Kopę, Żmijowiec oraz Smrekowiec. Czy dzisiejszej wyprawie będzie towarzyszyła iście zimowa sceneria jak podczas poprzedniego wypadu w Masyw Śnieżnika czy pogoda okaże się dla nas bardziej łaskawa? Naszą wędrówkę zaczynamy na Przełęczy Puchaczówka, która oddziela pasma gór Krowiarek od Masywu Śnieżnika. W drodze na Przełęcz mamy możliwość obejrzeć wzniesienie, na którym w dawnych czasach znajdowała się mała górska wioska. Jedynymi śladami jej istnienia są pozostałości dróg porośniętych obecnie trawą.

  Pod wodzą naszego przewodnika Włodzimierza wyruszamy na podbój Czarnej Góry /1205 m n. p. m/. która wita nas ciepło i słonecznie. Po długiej wspinaczce małymi grupkami docieramy do celu. A tam pierwszy odpoczynek i cudowna słoneczna kąpiel przy drewnianej wieży widokowej. Niestety chętni podziwiania widoków z wieży musieli obejść się smakiem. Z uwagi na zły stan budowli, wieża została zamknięta dla zwiedzających. Pod szczytem od wschodniej strony góry znajduje się rozległe głazowisko. To miejsce z pięknymi widokami i rozległym górskim krajobrazem warte są wejścia na Czarną Górę. Zachwytom nie ma końca, ale powolutku schodzimy na Przełęcz pod Jaworową Kopą, aby następnie odszukać sam szczyt Jaworowej Kopy, wznoszący się na wysokości 1138m n.p.m. ukryty gdzieś w świerkowym lesie. Łatwo nie było, gęsty las utrudniał skutecznie odnalezienie celu, ale gdy Sylwia z Anią były już blisko, rozległ się głos: „znalazłem”. Pierwszym zdobywcom z naszej grupy okazał się … Jacek. Gratulujemy :) Szybkie zdjęcia pamiątkowe do naszej górskiej kroniki i wyruszamy spacerowym krokiem w kierunku Żmijowca. A po drodze podziwiamy Czarną Górę w całej okazałości. Tam byliśmy jeszcze kilka godzin temu.

Żmijowiec jest szczytem o charakterze długiego i krętego grzbietu, ma trzy kulminacyjne punkty o wysokości kolejno od południa: 1148 , 1142 i 1153 m n .p. m. Najwyższy punkt zwieńczony jest grupą Mariańskich Skał, które nazwę otrzymały na pamiątkę Marianny Orańskiej, zwane są również Nowowiejskimi Skałami. A na Skałkach obowiązkowe zdjęcie ma nasza Marianna. Na zboczach Żmijowca w ubiegłym wieku prowadzono prace górnicze nad wydobyciem rudy uranu. Złoża okazały się nieopłacalne. Na niewielką skalę wydobywano również fluoryt. Na pokopalnianych pozostałościach można znaleźć okazy fluorytu, białego kwarcu oraz ametystu, a w piargach duże ilości białego marmuru. Ze Żmijowca idziemy w kierunku Smrekowca, które oddziela wąski, kamienisty wąwóz. Wspinamy się powolutku na szczyt na wysokość 1123 m n. p. m. pokonując liczne przeszkody w postaci powalonych drzew. Taki mały tor przeszkód. Na przedzie Ania z Sylwią, a po piętach depcze im Mirek, chętny do odnalezienia ukrytej wśród drzew tabliczki Smrekowca. Jednak pierwsza okazała się Sylwia. Na szczycie nasz fotograf Jacek rcarna na stroneobi pamiątkowe zdjęcie naszej dzielnej grupy wraz ze sztandarem, który pod nieobecność Zosi jest w rękach Mieci. Ze Smrekowca wracamy na zielony szlak i idziemy w kierunku Międzygórza, gdzie w dobrze już nam znanej Willi pod Dobrym Humorem czekają na nas właściciele z pysznym obiadem. Po drodze mijamy las wyniszczony silnymi wiatrami, które nawiedziły te tereny w okresie zimowym oraz Skały Jacka, uwiecznione na zdjęciu wraz z ich imiennikiem. W Międzygórzy podziwiamy piękne drewniane wille w stylu norweskim i tyrolskim z XIXw. Nie mogliśmy również zapomnieć o urokliwym wodospadzie Wilczki, który pamiętamy z wcześniejszego pobytu w Międzygórzu.

Tak zakończyła się nasza kolejna wspólna wyprawa w Masyw Śnieżnika z dużą porcją dobrego humoru. Dziękujemy naszemu Przewodnikowi i Mieczysławie za zorganizowanie tej wyśmienitej wyprawy. Sylwia T. Fotorelacja  Kamyk